Menu Sluiten

Een betrouwbare christologie ontstaat vanuit een impasse

In de Oude Kerk van Soest vormde ‘En wie ben ik volgens jullie?’ de aanleiding voor een gesprek over de betrouwbaarheid van het christelijk geloof. Op 11 maart kwamen ruim twintig bezoekers naar de consistorie. Ds. Kees Bregman, dominee van de Oude Kerk en gepromoveerd op de betekenis van het dichten voor het preken, leidde de avond waarop ik te gast was.

Werkelijk niet weten hoe verder

Een goed gedicht ontstaat rondom een impasse. Dit is het moment waarop de dichter werkelijk niet meer weet hoe ze haar materiaal tot één gedicht zal kunnen smeden. Zo werkt het ook met de christologie, vertel ik. Je verstaat je met de ene na de andere gelovige, noteert je eigen bevindingen en merkt dat anderen daarop van invloed zijn. Vervolgens beland je in een impasse, je weet werkelijk niet hoe het verder moet. ‘En wie ben ik volgens jullie?’ is te lezen als een verslag hoe ik met die impasse ben omgegaan. Door me te verbinden en tegelijkertijd los te maken van mensen die daarin voor mij van betekenis zijn, ontstaat mijn een eigen christologie.

Veelheid vergroot betrouwbaarheid

Het is duidelijk dat dat begint met een veelheid aan visies op Jezus. Juist die veelheid borgt dat iemand ook zelf de toon kan vinden die bij hem of haar past om het geloof te verwoorden. Jezus’ vraag ‘En wie ben ik volgens jullie?’ is daarin een heel spannende. Jezus vraagt immers niet alleen naar een persoonlijk antwoord, maar ook naar een antwoord in verbondenheid met een veelheid van antwoorden.

De bezoekers gaven in een groepsgesprek hun eigen visie op Jezus, die ik aanvulde en verbreedde met behulp van het werk van de Christologen die hij onderzocht. Vervolgens keken we naar belangrijke ‘puzzels’ als het gaat om het doordenken van wie Jezus is. Zo ging het onder meer over de afstand die mensen kunnen voelen tot Jezus. Ook kwam de overeenkomst van Jezus met andere inspirerende mensen aan de orde. En het ging over hoe je visie op Jezus door de jaren heen verandert.

Kees Bregman opende de avond met het gezongen Tafelgebed van Huub Oosterhuis ‘Die naar menselijke gewoonte’. Ik sloot af met Rutger Koplands ‘De God in mijn hersenen’:

ik herinnerde mij dat ik hier eindeloos over moest nadenken tot ik ontwaakte en God weer was verdwenen, ergens in mijn hersenen